F*ck this shit, I’m out! Mama leeuw is boos!

Kijk….ik gebruik dit medium hier ook om gewoon boos te kunnen zijn.
Om te kunnen ranten, om alle shit van mij af te schrijven!
En yes!
Vandaag moet dat absoluut, zekers, tzalnogniezijn, aaaaaaaarghhhh!

Mama leeuw is boos, wat zeg ik, razend eigenlijk!

Deze ochtend liep alles mooi zoals anders, aankleden, eten, de nodige schermtijd pre-school om dan naar school te vertrekken.

De dochter staat opeens helemaal klaar bij mij en zegt: “mama, er is daarnet iets gebeurd op snapchat en ik heb gezegd dat D. irritant is omdat ze zo grote berichten stuurt en dat is niet fijn in de chat. En toen begonnen ze te zeggen dat ik altijd stil was en nu niet en nu was ik stoer en moet ik dat op school ook zijn of anders moet ik zwijgen en ik ben bang om naar school te gaan nu!”

Al wenend en snikkend kwam het laatste er uit…

“Wat is je grootste schrik?” vroegen wij als ouders.

“Dat ze me gaan pijn doen.”

En hup…daar was mama leeuw, daar kwam de woede, het onrecht, de kwaadheid! Dubbel uiteraard want die van mijn trauma’s waarin ik vroeger zelf vaak gepest werd zaten er ondertussen ook bij.

Ik was nog niet aangekleed (de papa ging de kids brengen) en heb dan maar vlug een broek en BH aangetrokken om ze mee naar school te brengen om me daar effe te moeien.

Ge moet weten, dit is niet de eerste keer in de klas, dit is niet de eerste keer op hun school. De leerkracht en Zo-co (zorg coördinator) zijn er al even mee bezig en ze proberen het hele pest probleem aan te pakken.
Het is ook meer een negatief communicatie probleem dan een pest probleem maar waar begint en eindigt zoiets?
Als de “gepeste” zich onveilig voelt dan is het een probleem, ongeacht hoe ge het noemt.

Dus ja…daar stonden we, alweer, als ouders, bij de leerkracht, bij de Zo-co om aan te kaarten wat er was gebeurd. Ik liet de dochter haar verhaal doen bij de leerkracht (waarbij ze angstig rond keek of de daders haar niet zagen ‘klikken’) waarin ze aangaf dat ze bang was dat ze haar pijn gingen doen!

Ik zal het nog even schetsen voor de duidelijkheid, ik heb het gevoel dat de context nog wat duidelijker gesteld moet worden.

Een stedelijke basisschool in een klein dorp in een kleine stad (met eerder een gemeentegevoel dan een stadsgevoel) waar mijn kinderen al gaan sinds ze naar school moeten. Mijn kinderen zijn gevoelig en neurodivergent, ze hebben een groot gevoel van rechtvaardigheid maar durven niet altijd op te komen voor zichzelf.
Sinds vorig jaar mogen mijn kinderen ook gebruik maken van snapchat op onze oude telefoons. Weliswaar met onze supervisie aangezien we weten hoe het er soms aan toe gaat op snapchat.
Dit schooljaar is de laatste graad bij elkaar gezet en zijn er een aantal nieuwe kinderen bij in de klas gekomen. Deze nieuwe kinderen bepalen de sfeer in de klas momenteel.

Mijn rant en rage is al wat aan het bekoelen…ik moest (as I’m writing this shit down) hier eerst nog wat andere shit oplossen i.v.m. met verbouwen (don’t get me started on that!)

Ma bon…ik ben even teruggekeerd om alles te lezen wat ik net schreef (ADHD brain gewijs…) en waar deze rant om gaat is dat het NIET OK IS OM ALS KIND VAN 11 JAAR BANG NAAR SCHOOL TE GAAN!

En dat we als ouders onze kinderen echt wel wat meer moeten leren over hoe omgaan met anderen, over wat kan en niet kan, over wat menselijk is! Het is niet omdat het niet met die van u gebeurt (of ze vertellen het waarschijnlijk niet) dat ge het maar ok moet vinden of ge vindt het niet ok maar ge trekt wel uw schouders op! IK SNAP DA NIE!

Toen ik de kids gisteren van school ging halen ging het weer over de sfeer in de klas en dat ze eigenlijk graag naar een school wilden gaan waar ze zichzelf kunnen zijn.

MIJN HART BREEKT ALS IK DAT HOOR!

De rant is terug, de woede is terug maar die komt nu zo hard dat ik gewoon niet meer weet hoe ik het nog kan verwoorden!

Geloof me, ik zit hier met de handen in het haar met een beklemmend gevoel op mijn borst (daar zit m’n woede/stress) en ik zit met ogen vol ongeloof na te denken over wat er toch allemaal aan de hand is met de mensen rondom ons!?

De orthopedagoog in mij kent heel goed de systemen die er zijn onder mensen, onder doelgroepen.
Die weet heel goed hoe het kan zijn in opvoeding en waar het gedrag van het kind vandaan komt.
Op die manier kan ik inderdaad begrip opbrengen voor het kind dat pest gedrag stelt…
maar wat betekent dat dan voor mijn kinderen?
Moeten die dat dan ook maar begrijpen dat andere kinderen minder verbinding hebben met hun ouders of minder ‘opgevoed’ worden door hun ouders, minder ondersteund worden door hun ouders?
Moeten ze dan ook maar begrijpend dat het ook niet bij de ouders ligt omdat die zelf waarschijnlijk een rugzak hebben en een traumatisch jeugd hebben gehad waar zij niet voor konden kiezen?
Waardoor ze het dan ook maar even onwetend doorgeven?
Ge hebt trauma, ge geeft trauma door en zo blijft dat trauma bestaan, blijven anderen met dat trauma geconfronteerd worden. Zo worden anderen getraumatiseerd door uw trauma, dat gij doorkreeg van uw ouders en zij ook weer van die van hun etc etc…

MY.HEAD.EXPLODES!

En toch zeg ik dat tegen mijn kinderen…ik leer ze begrijpen waar zulk gedrag vandaan komt, waarom men pest of zo hard op de voorgrond treedt als kind. Waarom dat dat bij sommige doelgroepen nog moeilijker is dan bij andere en dat dat met veel te maken heeft. Hoe trauma werkt.
Ik leer ze dat begrijpen…maar dat betekent niet dat ze dat gedrag moeten accepteren!

Zelf neurodivergent zijn en rechtvaardigheid belangrijk vinden én kinderen hebben die neurodivergent zijn én rechtvaardigheid ook belangrijk vinden….dat is dus niet simpel als ge in deze maatschappij leeft.

De Zo-co van de school zei onlangs tegen mij (tijdens een overleg ivm de zoon met ASS)
”ge kunt moeilijk op nen berg gaan wonen hè!”

Met andere woorden past u aan of ga op nen berg wonen!
Doe zoals de rest of ga op nen berg wonen!
Trek u niks aan van het pesten of ga op nen berg wonen!
Wees minder gevoelig of ga op nen berg wonen!

Met andere woorden zijt absoluut niet uzelf!

en als ge dat wel wilt…

dan moet ge op nen berg gaan wonen…

Who’s with me?

RANT OVER….for now.

P.S.: ga maar uit van schrijffouten, van verkeerd gebruikte woorden. Ik wil hier geen taalprijs winnen of zo…gewoon effe ranten, mijn druk hoofd wat leger maken…