Fuck normaal!

Zie ‘s…flink van mij hè.
Zomaar even consequent een tweede nieuwsbrief/blog die ik hier schrijf. Om 8u ‘s ochtends dan nog, omdat het er in zat en ‘t moest er uit! Het is wel tussen de soep en de patatten (of beter boterhammen en cornflakes),mmmmm soep en patatten…

Wat moest er dan uit Sofie?
Awel…
Ik vind dat we onze kinderen overschatten en/of onze kinderen worden overschat!
Beide gaan op want ik ben er nog niet van overtuigd dat ik als ouder dat per se doe of wil doen. Ik bedoel maar, we doen dat als ouders omdat het precies moet of hoort, omdat het alweer niet anders kan.
Omdat het nodig is voor school, voor de hobby’s, voor ons, voor anderen,…

Cognitief kunnen onze kinderen precies wel mee, dat lijkt toch zo. We zijn meesters in het aanpassen vaak dus ja, zij (de kids) en wij (de ouders) lijken daar mee om te kunnen.

Maar ook al lijkt dat zo, emotioneel hinken we achterop.

Want bovenop dat sneller moeten mee zijn, sneller moeten nadenken, sneller alles moeten kunnen ligt het verschil dat we daarbij niet leerden om ‘sneller’ met de bijhorende stress om te gaan.
Enfin, wij als ouders leerden dit niet want de druk was vroeger niet zo hoog (dat vroegere level van stresshantering kunnen we ‘aan’ ondertussen) waardoor wij de stress die gepaard gaat met dit snellere leven niet geregeld krijgen en dus ook niet door kunnen geven aan onze kinderen. (Read that again!)

En daar zitten we dan…ouders die de stress niet de baas kunnen en in burn-out geraken, jongeren die mentaal al op zijn in het middelbaar, kinderen die in de lagere school al niet meer naar school willen gaan en continu met buikpijn rondlopen!

En we vinden dat allemaal precies maar normaal…

Ik vind dat dus niet meer normaal en in mijn coaching gesprekken merk ik dat we met meer zijn maar er daarom niet direct de vinger kunnen opleggen waarom het functioneren van ons en onze kinderen niet meer lukt, stroef loopt. Mijn weerstand komt op met dat ik dit hier neerschrijf, ik kan daar over ranten dat het niet normaal is (pun intended)!

Ergens begrijp ik niet goed waarom we dat maar blijven doen.
Maar elders begrijp ik wel hoe dat komt.

Onze hersenen zijn gewoonte dieren, die volgen het pad dat ze kennen want zo is dat geprogrammeerd. Al die burn-outs en uitvallen, buikpijnen zijn tekenen dat het programma crasht. Maar i.p.v. een nieuw programma te schrijven lappen we het oude op en gaan we er van uit dat het gefikst is! Totdat het weer crasht uiteraard…

Omdat ik weer zoveel te vertellen heb is het moeilijk om mijn neurodivergent brein op orde te krijgen en bij de les te blijven. Soms lukt dat, soms niet, we zullen zien waar ik jullie breng ;-) (m.a.w. Sofie leest haar tekst opnieuw)

Dat normaal speelt ons parten vind ik…dat normaal (die norm) zorgt er voor dat we bepaalde zaken (of alles) niet in vraag stellen en maar blijven doorgaan zoals we het gewoon zijn, zoals ons brein het ons opdraagt!
Dat brein van ons heeft ooit geleerd om een programma te maken, een handleiding, een pad. Wat betekent dat als we dit ooit zelf creëerden we dit ook opnieuw kunnen doen!

Ik zeg hier niet dat dat makkelijk is hè want ons brein kan ne motherf*cker van jewelste zijn op dat vlak en maakt het ons ook niet gemakkelijk (vandaar dat nieuwe gewoontes aanleren moeilijk zijn en meer tijd vragen).
Maar het is niet onmogelijk en waar een wil is is een weg!

Ik heb daar ondertussen zo een beetje mijn missie van gemaakt, zowel professioneel als…(F*ck wat is dat tegengestelde woord nu weer)….als vanuit mezelf…ah ja PERSOONLIJK!
Ik doe niet meer mee aan de norm want de norm representeert mij niet meer, die is achterhaald want die dateert van na de oorlog, wat zeg ik: industrialisering! Ok ok, ik ben er even over aan het gaan, too much info Sofie!
Maar het is wel tijd om eens grondig stil te staan bij die norm, bij wat jij als persoon NORMAAL vindt.

Als ik die wetenschap dan doortrek naar mijn manier van coachen (en zijn) dan ga ik kijken naar waar jouw normaal zit.
En geloof het of niet, daarvoor ga ik terug, ga ik kijken waar jouw ECHO’ s (snapt ‘m Echo-coaching 😏) liggen, wat jou is aangeleerd door je ouders, je omgeving, de maatschappij. We stellen in vraag of dat nog nodig is, of dat nog past bij jou, of dat je niet gewoon lam legt?

Vandaar ook dat ik #fuckdenorm in het leven, in mijn leven heb gebracht…want echt, f*ck de motherf*cker…zo moeilijk hoeft het toch echt niet te zijn?

Mocht je nieuwsgierig zijn en meer willen weten dan vind je hier meer info op mijn website.
Maar ge moogt mij even goed in vraag stellen, ik vind dat niet erg 😉.

grtz!

enne…

#FUCKDENORM!